ΠΑΙΧΝΙΔΙ

ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΥΠΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ 

Αμέτοχο παιχνίδι  0-6 μηνών δεν εμφανίζουν αλληλεπίδραση με τα υπόλοιπα βρέφη.  6-18 μηνών απρόσωπη εξερεύνηση.  18-24 μηνών θετική προσέγγιση.  2 χρονών παραγωγική αλληλεπίδραση. 

Μοναχικό παιχνίδι  2ο έως 3ο έτος το παιδί βρίσκεται σε χώρο  που υπάρχουν και άλλα παιδιά, παίζει παιχνίδια της επιλογής του χωρίς να δείχνει ενδιαφέρον για το παιχνίδι των άλλων παιδιών. Πλησιάζοντας το τρίτο έτος αρχίζει να γίνεται παρατηρητής του παιχνιδιού τους χωρίς να συμμετέχει. 

Παράλληλο παιχνίδι  3ο έως 4ο έτος παίζει με τα παιχνίδια που παίζουν τα υπόλοιπα παιδιά με τον δικό του όμως τρόπο. Παραμένει δίπλα τους και δείχνει ενδιαφέρον για το παιχνίδι τους. 

Συντροφικό παιχνίδι  4ο έως 4 ½ χρονών το νήπιο παίζει με τα υπόλοιπα παιδιά, μοιράζεται παιχνίδια και συναισθήματα χωρίς όμως κανόνες και ρόλους. 

Συνεργατικό παιχνίδι  4 ½ χρονών και άνω το παιδί αποκτά ικανότητες συμμετοχής σε δομημένα παιχνίδια. Αναλαμβάνει ρόλους, μοιράζεται αρμοδιότητες, μιμείται, ακολουθεί κανόνες, ανταλλάσσει συναισθήματα. 

Η  εξέλιξη των πιο πάνω μοντέλων παιχνιδιού είναι συνυφασμένη με την ανάπτυξη του γνωστικού δυναμικού των παιδιών, της γλωσσικής ανάπτυξης, της κατανόησης των συναισθημάτων του άλλου και της ικανότητας μίμησης. 

ΜΟΝΤΕΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΑΥΤΙΣΤΙΚΟΥ ΦΑΣΜΑΤΟΣ 

1. Τα παιδιά που ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού παρουσιάζουν μια φτωχή συμπεριφορά παιχνιδιού  και σημαντικές δυσκολίες στην κοινωνική  μάθηση και τη μίμηση, από το πρώιμο στάδιο παιχνιδιού. Τα περισσότερα από τα παιδιά που ανήκουν στο φάσμα παίζουν με ανορθόδοξο τρόπο (αισθητικοκινητικό παιχνίδι) που πολλές φορές αποκτά τη μορφή εμμονής. 

2. Παίζουν στερεοτυπικά με τα παιχνίδια, με επαναλαμβανόμενες κινήσεις. Μπορεί να παίζουν μόνο με ένα παιχνίδι ή να εκφράζουν ένα μόνο τρόπο εξερεύνησης. Αντιδρούν συνήθως σε οποιαδήποτε προσπάθεια των άλλων για δυαδικό παιχνίδι γιατί διαταράσσει την προβλεψιμότητα τους.  

3.  Παίζουν στερεοτυπικά χωρίς παιχνίδια, με τα χέρια τους κάνοντας μανιερισμούς, λικνίσματα ή γαργαλητά και πετάγματα στον αέρα από τρίτους. Αυτό τα καθιστά πολλές φορές άγαρμπα ως προς την επαφή με τους συνομηλίκους. 

4.  Τα παιδιά που ανήκουν στο φάσμα και μπορούν να χρησιμοποιήσουν ένα παιχνίδι σύμφωνα με την λειτουργικότητα του, δεν μπορούν να μπουν αυθόρμητα σε παιχνίδι με ρόλους καθώς και να χρησιμοποιήσουν τα παιχνίδια τους ή τις καταστάσεις σαν να επρόκειτο για κάτι άλλο (συμβολικό παιχνίδι). 

5.  Τα παιδιά με ΔΑΦ, κυρίως στην προνηπιακή ηλικία, παρουσιάζουν  συνήθως εικόνα απομόνωσης και αδιαφορίας για τους άλλους.  

6. Πρέπει να σημειώσουμε ότι, ακόμη και όταν παίζουν απομονωμένα, αποφεύγουν τις κοινωνικές καταστάσεις και δεν κάνουν καμία προσπάθεια να προσεγγίσουν τους άλλους, δεν σημαίνει ότι δεν έχουν την επιθυμία για συναναστροφή και παιχνίδι. Η δυσκολία στην επικοινωνία δεν ερμηνεύεται ως έλλειψη επιθυμίας για συναναστροφή. Προτιμούν τη δική τους πρακτική ως λιγότερο απρόβλεπτη στην προβλεψιμότητά τους.  

7. Τα παιδιά που ανήκουν στο φάσμα παρουσιάζουν δυσκολία συμμετοχής στο συνεργατικό παιχνίδι, καθώς απαιτείται συνεργασία, αναγνώριση των συναισθημάτων των άλλων μελών, γρήγορη προσαρμογή και επεξεργασία πληροφοριών.  

8.  Τα παιδιά με αυτισμό δεν προσεγγίζουν αυθόρμητα τα άλλα παιδιά και δεν παίρνουν την πρωτοβουλία για την έναρξη κάποιου δυαδικού ή ομαδικού παιχνιδιού. 

ΠΗΓΗ: ΑΥΤΙΣΜΟΣ & ΠΑΙΧΝΙΔΙ – SSIP (Social Skills Intervention Program) by DIKEPSY